Πατούσες rule ρε μουνια!!!

Παίρνω το ρίσκο να γράψω και να ανεβάσω το συγκεκριμμένο άρθρο ξέροντας ότι πολλοί από τους φίλους μου που θα το διαβάσουν θα με σιχαθούν. Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι, οι φίλοι μου με σιχαίνονται έτσι κι αλλιώς γιατί είμαι πιο όμορφος και πιο έξυπνος απ'όλους τους, οπότε δεν θα άλλάξει και κάτι.

Κατ' αρχάς να πω ότι είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσουν οι διαστροφές. Θα μπορούσα να είμαι άξιος μαθητής του Μαρκήσιου ντε Σαντ αν και είναι ιεροσυλία να συγκρίνω τον εαυτό μου με τον μέγα Δάσκαλο. Τις διαστροφές λοιπόν - τις δικές μας ή των άλλων - πρέπει να τις αποδεχόμαστε και να τις αγκαλιάζουμε κι όχι να τις αντιμετωπίζουμε με απέχθεια και σκεπτικισμό. Οι διαστροφές είναι αυτές που μας δίνουν τον μέτρο του φυσιολογικού. Είναι ότι είναι το κακό για το καλό ή το σκοτάδι για το φως. Χωρίς το ένα δεν θα υπήρχε το άλλο.

Το θέμα είναι ιδιαίτερο και ευαίσθητο και θέλει προσεκτική προσέγγιση. Ας πούμε ότι κάποιοι άντρες προτιμάνε τα βυζιά. Άλλοι προτιμούν τον κώλο. Και για αιώνες αυτό έχει υπάρξει φλέγον δίλλημα που ταλανίζει την αντρική κοινότητα. Έχει προκαλέσει άπειρες συζητήσεις και τσακωμούς. Άλλοι βέβαια είναι πλεονέκτες και τα θέλουν και τα δύο αλλά αυτό παραβαίνει τους κανόνες. Αν έπρεπε  να διαλέξεις ένα απ'τα δύο ποιο θα διάλεγες; Βυζιά ή κώλο; Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να κάνετε στον εαυτό σας.

Το ξέρω φίλε αναγνώστη ότι ή ερώτηση σε καταπιέζει κατά βάθος. Γι'αυτό είμαι εγώ εδώ αγόρι μου (φιλες αναγνώστριες μη μασάτε, η ερώτηση απευθύνεται κάλλιστα και σε εσάς δεν είναι θέμα, απλά νομίζω το αντρικό κοινό έχει δικαιωματικά μια προτεραιότητα όπως και το κάνουμε...). Ο Τρυποκάρυδος θα δωσει τη λύση. Την εναλλακτική. Διότι πρέπει να ξέρετε πως είμαι άνθρωπος των άκρων. Και σαν τέτοιος η απάντηση που δίνω - χωρίς φόβο και πάθος - είναι αυτή: ΟΙ ΠΑΤΟΥΣΕΣ!


Και φυσικά αναφέρομαι στις γυναικείες πατούσες διότι με τις αντρικές δεν θέλω να έχω ουδεμία σχέση και επαφή. Οι δικές μου, μου είναι υπέραρκετες. Πατούσες rule ρε μουνιά κι όποιος έχει αντίρρηση να έρθει να με βρει. Σε αυτόν τον κόσμο να ξέρετε υπάρχουν 2 είδη ανθρώπων. Αυτοί που γουστάρουν τις πατούσες κι αυτοί που τις μισούν. Να σκεφτείτε υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχουν ούτε την ίδια τους τη πατούσα (!;!;). Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν πρέπει να καούν στη πυρά κατά την ταπεινή μου άποψη. Πώς είναι δυνατόν να σιχαίνεσαι την ίδια σου τη πατούσα; Είναι σαν να μου λές ότι σιχαίνεσαι το χέρι σου ή το αυτί σου ή τη μύτη σου. Είμαστε με τα καλά μας; "Οι πατούσες είναι βρώμικες, πατάνε κάτω με αυτές και τις έχουνε όλη μέρα κλεισμένες μέσα στα παπούτσια, και ιδρώνουν και βρωμάνε, μπλιάχ" ακούω κάποιες φλώρικες φωνούλες από το ακρωατήριο να λένε. Κατ' αρχας, πρόβλημα σου παλιοτυροβρωμίκουλα! Δεν φταίω εγώ που η γκόμενα σου είναι βρωμιάρα και δεν πλένει τα πόδια της. Κάτα δεύτερον δεν σου είπα να πας να της τις γλύψεις με το που έρθει σπίτι απ' τη δουλειά και βγάλει τα παπούτσια της (αν και μερικοί το γουστάρουν και αυτό,  διαστροφές είναι αυτές και ποιός είμαι εγώ για να κρίνω τις διαστροφές του καθενός). Και τρίτον αφου είναι γνωστό σε όλο το κόσμο πως τα πόδια των γυναικών δε βρωμάνε, όπως επίσης οι γυναίκες δεν κλάνουν και δεν χέζουν. Και εδώ δεν είναι δημότικο σχολείο αγαπητέ μου για να μαθαίνουμε τα βασικά πάλι από την αρχή. Οπότε πάρε το πούλο σου, κι έλα μετεξεταστέος το Σεπτέμβρη.

Όσοι είναι πατουσολάτρες λοιπόν, και είναι πολλοί, μη γελιέστε από το γεγονός ότι δεν το παραδέχονται ανοιχτά εξαιτίας της χρόνια καταπίεσης από τους μισητούς πατουσομάχους, ελάτε μαζί μου να κυρήξουμε ιερό πόλεμο στους ανίδεους, ανασφαλείς, απολίτιστους, άπλυτους, ενέραστους, απαράδεκτους, διώκτες της πατούσας. Μη κρύβεστε άλλο αδέρφια! Ο φασισμός δεν θα περάσε!. Η πατούσα θα νικήσει! Φωνάξτε το υπερήφανα με όλη τη δύναμη των πλεμονιών σας: "ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΠΑΤΟΥΣΕΣ!!!" Ναι σε σένα μιλάω μικρέ μου φίλε, που έχεις γεμίσει 3 σκληρούς με φωτογραφίες από πατούσες και τον έχεις κάνει σφεντόνα όλα αυτά τα χρόνια. Σε εσένα που έχεις περάσει νύχτες αξημέρωτες στο youporn κι έχεις χαλάσει μισό εργοστάσιο χαρτομάντηλα ψάχνωντας για καινούργια βιντεάκια με λεσβίες που γλείφουν πατούσες. (Διότι όπως και να το κάνουμε δύο ζευγάρια πατούσες που γλείφονται και μπαινοβγαίνουν σε διάφορες τρύπες είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα από ένα ζευγάρι πατούσες σόλο. Η έστω ένα ζευγαρι πατούσες αγκαλιά με ένα παλαμάρι...).

Ποιά είναι όμως η πατούσα η σωστή. Οι παγίδες είναι πολλές εκεί έξω και το άπειρο κι απαίδευτο μάτι μπορεί να μπερδευτεί. Γι' αυτό και πάλι είμαι εδώ για σένα πατουσολάγνε αναγνώστη μου, για να σε προφυλάξω από τις κακοτοπιές.

Πεντικιούρ
Κατ' αρχάς, πέρα. πριν και πάνω απ'όλα δεν νοείται ωραίο γυναικείο πόδι χωρίς να έχει υποστεί έστω την υποτυπώδη φροντίδα από την ιδιοκτήτριά του. Δεν μιλάω για ατελείωτες ώρες καθημερινού πεντικιούρ. Μίλάω για τα βασικά. Ένα πεντικιουράκι το μήνα από επαγγελματία κι ένα κόψιμο τα πετσάκια και τις παρανυχίδες κάθε διβδόμαδο από την ίδια. Και οπωσδήποτε, αδιαπραγμάτευτα και ακατέβατα ένα βαψιματάκι την βδομάδα. Το πόδι το σωστό έχει πάντοτε βαμμένο (με βερνίκι της επιλογής της κυρίας, εκεί θα κολλήσουμε τώρα) το νυχάκι ή έστω γαλλικό.

Παγίδες που πρέπει να προσέξετε: Σε αντιστοιχία με την λαϊκή ρύση "Απο μπροστά παρθένα κι από πίσω μπαίνουν τραίνα" ένα γυναικείο πόδι μπορεί να είναι ύπουλα καμουφλαρισμένο ώστε από μπροστά να δείχνει σένιο (βαμμένο νυχάκι κτλ.) αλλά από πίσω να είναι σαν το πόδι της νύφης του Φρανκενστάιν. Δηλαδή κάπως έτσι:

Το ότι έχει βάψει η γκόμενα τα νύχια των ποδιώνε της δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει δώσει στα μαγικά αυτά άκρα του σωματός της, την πραγματική φροντίδα που τους αξίζει. Γι' αυτό μην εντυπωσιάζεστε αμέσως από ένα ωραίο βαμμένο πόδι, αλλά τσεκάρετε πρώτα και τι παίζει κάτω απ'το καπώ. Επίσης υπάρχει και η περίπτωση του να φτάσει στο άλλο άκρο κάνοντας υπερβολικό πεντικιούρ και να καταλήξει σαν τον δράκουλα:

Διακόσμηση
Αν και το γυναικείο πόδι είναι από μόνο του ένα κόσμημα, ποτέ δεν μας χαλάει να είναι στολισμένο με διάφορα αξεσουάρ. Το λουράκι ή αλυσιδίτσα στον αστράγαλο, ας πούμε, για μένα είναι must, ενώ το toe ring αν και όχι απολύτως απαραίτητο δίνει ένα added value στο τελικό αποτέλεσμα. Extra bonus παίρνουν τα πόδια τα οποία φέρουν tattoo.

Παγίδες: Όπως με όλα τα πράγματα η διακόσμηση στο πόδι θέλει μέτρο και σύνεση. Γιατί πάντα ελοχεύει ο κίνδυνος η τύπισσα να το παρακάνει παρασυρμένη από τη μπιχλιμπιδαρία (αυτό με τις γυναίκες που τους αρέσουν τόσο πολύ τα γυαλιστερά πράγματα δεν το καταλαβαίνω) και να καταλήξει να κυκλοφορεί πατώντας πάνω σε δύο λατέρνες. Και ειδικά στην περίπτωση του tattoo που είναι και μόνιμο, μια λανθασμένη επιλογή μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για ένα κατά τ'άλλα όμορφο πόδι, το οποίο θα μείνει παραμορφωμένο για όλη την υπόλοιπη ζωή του.

Υπόδηση:
Αααααχ....το τακούνι. Διότι όταν μιλάμε για το γυναικείο παπούτσι το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό φυσικά είναι το τακούνι. Το οποίο, φυσικά, είναι φετίχ από μόνο του και μιας και δεν θέλω να μπω σε ξένα (αν και πολύ κοντινά) χωράφια δεν θα αναφερθώ εκτενώς. Αυτό που έχω να πω είναι ότι το υπόδημα πρέπει να αναδεικύει το όμορφο πόδι κι όχι να το κρύβει ή να το υπερκερνά. Δηλαδή για να γίνω πιο κατανοητός, εμείς χεστήκαμε αν η γόβα είναι Manolo Blahnic και κοστίζει όσο ο προϋπολογισμός του Ουζμπεκιστάν ή αν έχει πάνω κρύσταλο σβαρόφσκι και φτερά από κωλοτρυπίδα αγριόπαπιας. Εμείς θέλουμε να βλέπουμε όμορφα πόδια μέσα σε όμορφα, άνετα, ευάερα και ευήλια παπούτσια. Nothing more, nothing less. Φυσικά αξίζει ειδική μνεία στα πέδιλα, σανδάλια κτλ. τα οποία ειδικά τώρα που καλοκαιριάζει μας αναστατώνουν εμάς τους ποδολάτρες αφού αφήνουν εκτεθιμένα κι ανυπεράσπιστα θηράματα στα σαρκοβόρα μάτια μας τα λατρεμένα γυναικεία ποδαράκια.

Παγίδες: Εδώ η μόνη παγίδα, αγαπητέ αναγνώστη μπορεί να είναι η κακογουστιά της γκόμενας. Και πραγματικά δεν υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις για αυτό. Αν μπλέξεις με τέτοια....ξεφορτώσου την όσο είναι νωρίς και βρες μια άλλη. Αν πάλι δεν μπορείς να την ξεφορτωθείς, καλή τύχη σου εύχομαι και όταν κοιτάς δεξιά κι αριστερά τα παπούτσια που φοράνε οι άλλες στο δρόμο, κάντο με προσοχή να μη σε κάνει τσακωτό. Επίσης προσοχή θέλει, το πόδι που βγαίνει από μια στενή γόβα παραμορφωμένο λές και το έχει πατήσει ρινόκερος. Κορίτσια είπαμε, να φοράτε ωραία παπούτσια να γουστάρουμε κι εμείς αλλά μην τα σακατεύουμε κιόλας τα ποδαράκια, κρίμα είναι...

Σχήμα/μορφή
Last but not least φίλοι μου είναι το σχήμα του ποδιού. Κι αυτό είναι μια πάρα πολύ υποκειμενική κατηγορία στην οποία δεν μπορώ να βοηθήσω και πολύ διότι περί ορέξεος κολοκυθόπιττα που λέει κι ο σοφός λαός. Γι'αυτό θα μοιραστώ μαζί σας τι μου αρέσει εμένα και τι όχι και αισθανθείτε ελεύθεροι να διαφωνήσετε ή να συμφωνήσετε. Κατ' αρχάς η πατούσα πρέπει να σχηματίζει ωραία τοξοειδή καμάρα.

Επίσης μου αρέσει όταν φαίνονται λίγο οι τένοντες που ενώνουν τα δάχτυλα με το κουντεπιέ.

Δεν μπορώ να αποφασίσω αν προτιμώ τα πόδια τα δάχτυλα των οποίων είναι σχεδόν στην ίδια ευθεία 

ή αυτα που σχηματίζουν γωνία...

 Δεν με χαλάει όταν το δεύτερο δαχτυλάκι είναι πιο μακρύ από το μεγάλο, αρκεί να μην το παρακάνει...

Σίγουρα όμως τα πόδια τα προτιμώ χωρίς τρίχες...