Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Μία εικόνα χίλιες λέξεις

(Μια πονεμένη ιστορία)


Η αναίτια και γενικευμένη οργή ενάντιων -των πάντα έτοιμων να υπηρετήσουν τον έλληνα πολίτη- αστυνομικών είναι όπως πάντα άστοχη, επιτηδευμένη, καθοδηγούμενη και απαράδεκτη. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα στο άνωθεν φωτογραφικό στιγμιότυπο, ο ευσυνείδητος δημόσιος λειτουργός αναλαμβάνει χρέη κομμωτή και προσπαθεί με ζήλο και αυταπάρνηση να φριζάρει τα μαλλιά της άτυχης διαδηλώτριας με σπρέϋ λακ. Και λέω "άτυχης", διότι ενω είχε κανονισμένο ραντεβού με τον προσωπικό της κομμωτή -τα στοιχεία του οποίου θα παραμείνουν απόρρητα για λόγους ευθιξίας-  εδώ και μήνες, αυτός αποφάσισε χθες να απεργήσει, συμπαρασυρμένος φαίνεται από το κλίμα γενικής απεργίας που καλλιέργησαν διάφοροι, άπλυτοι, αχτένιστοι και αξύριστοι αριστεροί. Ένα μεγάλο "εύγε" λοιπόν στο όργανο-κομμωτή, που ενώ αντί να κάθεται και να πίνει το φραπεδάκι του και να παρακολουθεί το μεγάλο ντέρμπι Μπάχαλοι vs ΠΑΜΕ, όπως πολλόι συνάδελφοί του -δεν θα το κρύψωμεν-, βρήκε άλλους τρόπους να απασχολήσει τη δημιουργηκότητα του. Το μεράκι και το κρυφό ταλέντο του αν θέλετε. Διοτί αγαπητοί μου, ας μην κρυβόμαστε. Το μόνο που βλέπουμε είναι μια μάσκα, ένα κράνος και μια ασπίδα. Ποιος από μας, αγαπητοί, κάθεται να δει πίσω από αυτά; Ποιός ξέρει ποιός πραγματικά κρύβεται πίσω από τη μάσκα και κάτω από το κράνος. Ποιος γνωρίζει την ιστορία και το προσωπικό δράμα του καθενός από αυτά τα παιδιά, που με θυσία και αυταπάρνηση δέρνουν το κόσμο για το καλό του; Ποιός μπορεί με βεβαιότητα να πει ότι κάθε φορά που σηκώνει το γκλόπ δεν κάνει κι άλλη μια χαρακιά στην πονεμένη του καρδιά; Ποιός είναι αυτός που μπορεί να διαβεβαιώσει πως κάθε φορά που πετά το δακρυγόνο, δεν πετά εθελούσια και ανήμπορος να κάνει διαφορετικά την ψυχή του στον Καιάδα; Μπλεγμένος και παγιδευμένος μέσα σε ένα λαβύρινθο εντολών και καθήκοντος;

Για να επιστρέψω στην φωτογραφία αγαπητέ αναγνώστη, ο συγκεκριμένος τιμημένος και παρασημοφορημένος με το παράσημο του Σιδηρούν Χοίρου -που δίνεται στους γεναιότερους των γενναίων όταν συμπληρώσουν 1000 σπασμένα κρανία με χρήση μόνο γκλόμπ και ασπίδας- αστυνομίκός ονομάζεται Υάκυνθος Στρατοκαβλόπουλος και είχε όνειρο του να γίνει κομμωτής. Πρότυπο του έιχε πάντα τον Τρυφωνα Σαμαρα και τον Βιντάλ Σασσούν. Η άδικη μοίρα όμως τον ήθελε γόνο μιας αυστηρά στρατιωτικής πατριαρχικής οικογένειας και όπως αντιλαμβάνεστε τα όνειρα του έπρεπε να ακυρωθούν. Ο πατέρας του είχε άλλα όνειρα για τον ίδιο. Αφού  απέτυχε να περάσει στη σχολή ευελπίδων ο πατέρας του Συνταγματάρχης Στρατοκαβλόπουλος έβαλε μέσον και τον δεχτήκανε στη σχολή αστυνομικών όπου και αρίστευσε. Το κρυφό του μαράζι όμως παρέμενε. Και μια μέρα το ήξερε, το ήξερε καλά πως το ταλέντο του θα αποκαλυπτόταν και ή επιθυμία του θα γινόταν πραγματικότητα. Υάκυνθε είμαστε μαζί σου! Ξεδίπλωσε τα φτερά σου και γίνε αυτό που ΕΣΥ επιθυμείς κι όχι αυτό που σου επιτάσσουν. Ξεδίπλωσε τα φτερά σου μικρή ροζ πεταλουδίτσα και αφέσου στην απεραντοσύνη του σύμπαντος...



Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Το τέλος των Σκουπιδιών

Νταξ. Μου είναι λιγο δύσκολο το να γράψω το σημερινό ποστ. Ειναι οριακά μελαγχωλικό. Τόσο ώστε θα μπορoούσε άνετα να αναρτηθεί στο μαγαζάκι του άλλου απέναντι. Τον Trip-O-karidos ντε! Αλλά από σεβασμό και μόνο στην μεγάλη αυτή ιδέα που ονομάζεται Skoupidia tou Leuven δεν θα χωρούσε πουθενά αλλού παρά εδώ, στα (σκωρο)φαγωμένα -πλην τιμημένα- χαρτάκια.

Η είδηση που θα σου μεταφέρω αγαπητέ αναγνώστη είναι πιο συνταρακτική, στενάχωρη και κυρίως θα επηρεάσει τη ζωή σου τόσο βαθειά και σε τόσο πολλά επίπεδα και πολύ περισσότερο φυσικά κι από την είδηση του θανάτου του μακαρίτη του Στηβ του Τζομπς να πούμε. Ω ναι. Ω τάφε μου κρεβάτι νυφικό, μα τον Όσιρη και μα τον Ατη, από σήμερα Η Skoupidia tou Leuven (και κατά συνεπεια και η Skoupidia Velgiou inc) αναστέλλει -για να μην πω τερματίζει- τις δραστηριότητες της (τουλάχιστον με την μορφή και την ένταση που είχαμε συνηθίσει) και ουσιαστικά παύει να υφίσταται. Για όσους δεν ξέρουν ή δεν θυμούνται τι εστί Skoupidia Velgiou πατήστε εδώ.

Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό οι δραστηριότητες της εταιρίας είχαν μειωθεί δραστικά. Τα board meetings γίνονταν όλο και πιο αραιά ή χωρίς απαρτία. Όλα άρχισαν όταν ο Πρίγκηπας βρήκε την Πριγκήπισσα του.

Π.Π. (για να μην ξεχνιόμαστε)
Και νταξ. Δεν θα ήθελα να αρχίσω σε αυτό το σημείο να κακολογώ τις γύναικες, που μπαίνουν ανάμεσα σε μια παρέα και την καταστρέφουν συθέμελα γιατί πολύ απλά ζηλεύουν αυτό το τόσο απλό και όμορφο κι όμως τόσο απόμακρο και δυσαπόκτητο αγαθό που απολαμβάνουμε σε αφθονία εμείς οι άντρες. Την παρέα. Την αντροπαρέα για να είμαστε κι ακριβολόγοι. Κι αυτό γιατί κυρίες μου, με το μπαρδόν κιόλας, όσες φίλες και να έχετε, όσες κοριτσοπαρέες και να κάνετε με τις "καφρισες", "αλάνια", "cool" φιλενάδες σας, ποτέ δεν θα μπορέσετε να φτάσετε τα levels of awesomeness μιας αντροπαρέας. Και μην το παίρνετε προσωπικά, δεν φταίτε εσείς. Απλά δεν είστε τόσο γαμάτες και τόσο awesome όσο εμείς. True story!

Δεν θα το κάνω λοιπόν. Δεν θα κατηγορήσω την Πριγκίπισσα γιατί τυγχάνει να είναι γαμώ τα παιδιά. Και γιατί αν το κάνω παίζει ο πρίγκηπας να με αρχίσει στις φάπες. Αλλά κυρίως γιατί ειναι γαμώ τα παιδιά. Η αρχή του κακού όμως είχε γίνει. Το τελειωτικό χτύπημα όμως αδέρφια δίδεται σήμερα. Και μάλιστα εις διπλούν! Διότι σήμερα έχουμε μια αναχώρηση και μία άφιξη. Από τη μία λοιπόν έχουμε την άφιξη/εισαγωγή από ελλάδα έτερου θυληκού που ανεβάζει τον δείκτη των παντρεμένων, πλέον, μελών της εταιρίας σε 2. Και το όνομα του γαμπρού...Πρίμιτιβ. Πάει κι αυτός λοιπόν, τον χάσαμε. Σε κάνα μήνα που θα βγει από το σπίτι θα μάθουμε νέα του.

Αυτό όμως που κάνει πραγματικά στενάχωρη και αποφράδα την σημερινή μέρα είναι η αποχώρηση και  ο ταυτόχρονος επαναπατρισμός του Χομπίστα, ιδρυτικό μέλος και μέγας αρωγός της Skoupidia tou Leuven inc. Δεν θα αρχίσω να πλέκω το εγκώμιο του Χομπίστα, γιατί αφ΄ενός μπορεί να κατηγορηθώ για αμεροληψία από τα άλλα μέλη της Skoupidia Velgiou inc. από την άλλη δεν είναι όυτε η ώρα τώρα, ούτε το μέρος εδώ για να κάνω κάτι τέτοιο. Να πω μόνο το εξής. Αιθάνομαι τιμή και περηφάνεια που έχω μοιραστεί το γουίσκι μου, το τσιπούρι μου (σωταρισμένο σε αίμα δράκου), το bunny hop και τις συνεπακόλουθες τούμπες μου και τους ανάποδους σταυρούς μου μαζί του. Γιατί είναι άμεσος, απλός, δωρικός, λιτός....Χομπίστας.


Παρ'όλα αυτά και με όλη την μεγαλοπρέπεια που του άξιζε τον αποχαιρετήσαμε με ένα τριήμερο γλέντι στο Leuven που όμοιο του θα ζήλευε και o Sid Vicious. Κλεινοντας μιας και είμαι αρκετά συγκινισιακά φορτισμένος ώστε να συνεχίσω, να προσευχηθώ στους θεούς της Rawk να πάνε όλα κατ'ευχήν και να γυρίσει σύντομα κοντά μας ο αγαπητός Χομπίστας ώστε να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε κι αγαπάμε. Ξεφτιλίκια, ξεφτιλίκια και πιό πολλά ξεφτιλίκια. Α και πού 'σαι ψηλε; Εγώ θα στο πάρω το εισιτήριο για Murphys κανόνισε την πορεία σου. Πέμπτη 26 Γενάρη θα ροκάρουμε σκληροπυρυνικά ακουγoντάς αυτό...



Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Τζέκινς Χαν εναντίον δαγκωμένων μήλων

Ντάξει το ξέρω, το χω γαμήσει. Έχω να ανεβάσω ποστ από τότε που ο Στηβ ο Τζομπς ήτανε ζωντανός (καλό ε;). Για όλα φταίει το γαμημένο το Twitter να ξέρετε. Εκείνο με έχει σαγηνεύσει και απορροφάει κατ' αποκλειστικότητα τις σοφίες μου τον τελευταίο καιρό. Γι'αυτό αν σας λείπω τόσο πολύ κάντε με follow -να τηνα και η γκρίζα διαφήμιση εμμέσως πλην σαφώς. Μα ποιός έχω καταντήσει τελος πάντων, δεν με αναγνωρίζω. Η άλλη αλήθεια είναι ότι ασχολούμαι με κάτι αλλο μεγαλύτερο (συγγραφικά πάντα) αυτό τον καιρό αποτελέσματα του οποίου ελπίζω να δείτε σύντομα. Δεν απολογούμαι, τα λέω για να τα ακούω βασικά.

Που λέτε σκατιάρηδες, σήμερα 2 κοσμοϊστορικά γεγονότα απασχολούν την παγκόσμια κοινή γνώμη. Το ένα είναι ο θάνατος του Steve του Jobs. Ώπα μισό, δεν ενημέρωσα τη γιαγιά μου ακόμα.

-Γιαγιαααα. Πέθανε ο Steve Jobs.
-Ποιός;
- O Steve o Jobs καλέ γιαγιά. Ο ιδρυτής της apple.
-Ποιά είναι αυτή πάλι;
- Η εταιρεία που πουλάει κομπιουτερς και κινητά τηλέφωνα. Που άλλαξε τον κόσμο. Που έχει σήμα το δαγκωμένο μήλο.
-Ααααα! Πες το έτσι παιδάκι μου. Τον Στέλιο της Αντωνίας λες που χε το χωράφι με τα μήλα κάτω στου Πετριτή. Δυο χιλιόμετρα έξω από το χωριό. Πωωω τι μου λες παληκάρι μου; Θεοσχωρέστον. Πότε είναι η κηδεία; Του στείλαμε κάνα στεφάνι του ανθρώπου; Να πάρεις τον θείο σου που έχει γραφείο τελετών να του στείλουμε ένα ωραίο. Όχι από τα πολύ ακριβά πες του, ξέρει αυτός. Είχε έρθει και στη κηδεία του παππού σου ο άνθρωπος. Μη μας πούνε και αγνώμονες.

Ναι που λέτε, το ένα ήταν αυτό και μόλις ενημερώθηκε και ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που δεν το ήξερε και σίγουρα έδινε μια δεκάρα...ΝΟΤ. Το άλλο είναι η κυκλοφορία του νέου βίντεο κλιπ του Tonis Sfinos. Η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντεύτηκα πολύ (ίσαμε 3 δευτερόλεπτα) για το ποιό από τα δυο θέματα θα κυριαρχήσει στο παρόν ποστ. Αλλά τελικά διάλεξα!

Κυρίες και κύριοι απολαύστε τον έναν, τον μοναδικό, τον τυφώνα της λεβάντας, τον ημίθεο που προκαλεί λυποθυμίες στις γυναίκες, τον Toni Sfino!!!!

                             

Αίντε και στα δικά μας...
Δε λέω για τον Στηβ ρε ρεμάλια που να φάτε τη γλώσσα σας. Για τον Τόνυ λέω. Ουστ από δω κοράκια!