Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Προσωπική δικαίωση

Γενικά οι αναρτήσεις αυτού του τύπου δεν είναι το φόρτε μου. Όχι ότι σνομπάρω αυτούς που το κάνουν - καλά κάνουν και το κάνουν όσοι το κάνουν. Ούτε το θεωρώ δείγμα έλλειψης έμπνευσης κτλ. Απλά δεν μου 'χε έρθει ποτέ να το κάνω. Δεν το ένιωθα. Από την άλλη, βέβαια, αυτό το ιστολόγιο είναι γενικά ότι να ΄ναι. Δεν χωράει σε νόρμες και κανόνες. Κι αυτός είναι ο μοναδικός κανόνας που ακολουθώ κατά την συγγραφή του.

Το συγκεκριμμένο λοιπόν, το θεωρώ πολύ μεγάλο γεγονός για να μην το μοιραστώ. Κι αυτό γιατί νιώθω πως ο σκοπός της δημιουργίας αυτού εδώ το μπλόγκ επετεύχθει. Τα Φαγωμένα Χαρτάκια ολοκλήρωσαν αυτό για το οποίο γεννήθηκαν. Όχι ότι δεν το ήξερα, αλλά πλέον έχω και αδιάσειστα στοιχεία. Οι αναγνώστες μου είναι όλοι ανώμαλοι ή γουστάρουν τα τατού. Ή και τα δύο.  Ιδού λοιπόν, ποιές λέξεις/φράσεις κλειδιά οδηγούν τον λαό μου στην πηγή της γνώσης που προσφέρω αφειδώς...


Δεν έχω τίποτε άλλο να πω παρά μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ευχαριστώ που στηρίζετε την ανωμαλία και την διαστροφή. Είστε το λιγότερο συγκινητικοί. Και για να μην ξεχνιόμαστε...

1 σχόλιο: