Μόλις επέστρεψα από ένα χέσιμο πικρό κι έρχομαι να καταχέσω καταθέσω την εμπειρία μου, την γνώμη και φυσικά την ατέρμονη γνώση μου. Παρακαλώ σύμπαν, δε κάνει τίποτα.
Στα αμιγώς αγωνιστικά, όπως προανέφερα ήταν ένα πικρό χέσιμο. Επικράτησα μεν αλλά με ένα ισχνό 1-0 που ουσιαστικά ήταν 1/2-0 όπως ακριβώς νικούσε η εθνική στο Γιούρια 2004, δηλαδή μισή επίθεση, μισό γκολ και γεια σας. Βέβαια θα μου πεις η εθνική σήκωσε τη κούπα με αυτό τον τρόπο και δεν μπορεί να της πει και κανείς τίποτα. Κι ερχομαι να απαντήσω ότι αμα μου δίνανε κι εμενα κύπελλο για αυτό το χέσιμο δεν θα γκρίνιαζα. Δεν είδα όμως τον Πλατινί έξω από τη χέστρα να με περιμένει για την απονομή. Εξ ου και δικαιολογημένη η γκρίνια μου και καλά θα κάνετε να σκάσετε για να την ακούσετε με την ησυχία σας.
Πρώτα πρώτα να πω ότι ο τίτλος είναι τρολιά, μην τυχόν και σκάσουν τα σκυλιά της αντιτρομοκρατικής και ρουθουνίσουν 5 ως 10 εκατοστά μέσα στη κωλοσφυρίχτρα μου καθώς είμαι δεμένος χειροποδαρα με τάιρ απ και το κεφάλι μες στη χέστρα του σπιτιού μου. Έχοντας κάνει αυτό το ντισκλέημερ (δήλωση αποποίησης ευθύνης μπουρτζόβλαχε της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος), συνεχίζω την ανάρτηση ως έχει κανονικά:
Ρε μουνιά, είδατε τι έγινε σήμερα το πρωί; Βόμπα λέει στο κέντρο τση Αθήνας. 75 κιλά εκρηκτικά μεσα σε παγιδευμένο αμάξι και τα ρέστα. Ξέρω τι σκέφτεστε. Ξηρός, 17 Ν, 32 Αυγούστου, Ερυθρές Ταξιαρχίες, Ερυθρός Αστέρας, ΙRA, FBI, CIA, VGA, HTML, Word, Office, powerpoint, Google, Facebook, Βατικανό, εκκλησία της ελλάδας κι άλλες τρομοκρατικές οργανωσεις. ΠΑΠΑΡΙΑ!! Μη ψάχνετε άλλο αδικα. Εγώ το έκανα. Δε με πιστεύετε; Ουτε εγώ θα με πίστευα. Ακούστε όμως αυτό και μετά πείτε μου ότι δεν με πιστεύετε. Ό,τι γραφτεί απο δω και πέρα είναι αλήθεια, μπέσα κι αντρίκια κι όποιος δε με πιστέυει ναπανα μπει οικειωθελώς στις φυλακές Νιγρίτας και να πει ότι σκότωσε μπάτσο.
Ακουστε τι έλαβε χώρα σήμερα το ξημέρωμα. Είχα έναν ανήσυχο ύπνο αν και είχα πέσει τύφλα από ρακές στις 2 το βράδυ και κοιμήθηκα σαν αρκούδα που πεφτει για χειμερία νάρκη έχοντας φάει τρεις κατσαρόλες κοκκινιστό και έχοντας πιει 18 μπάφους. Σαν πουλάκι δηλαδη. Τα ξημερώματα λοιπόν αρχίζω να βλέπω κάτι όνειρα περίεργα. Ένα απο αυτά έχει ως εξής:
Είμαι στο κέντρο της Αθήνας βράδυ αργα με τη παρέα μου και περπατάμε προς το αμάξι μου για να πάμε σπίτια μας να κοιμηθουμε. Όπως στρίβω σεμια γωνιά, βλέπω σε κάποια απόσταση δύο τύπους να βγαίνουν από ένα αυτοκίνητο χρώματος κόκκινου και μάρκας πευγκεοτ (αυτά τα παλιά τα πεζό τα 105) και να τρέχουν βιαστικα μακριά απο αυτο. Αντιλαμβάνομαι λοιπόν ότι πρόκειται για παγιδευμένο αυτοκίνητο-μπομπα. Φωνάζω στους φίλους μου, βουλώνω τα αυτιά μου με τα δάχτυλα κι αρχίζω να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση ψάχνοντας για κάτι να προφυλαχτώ. Και τότε κάνει το ΜΠΑΜ (το οποίο νιώθω σαν να το άκουσα στα αλήθεια μα τη μπαναία τη τρινιτροτολουολίτισα)και μας παρασέρνει το ωστικό κύμα και μας στέλνει στο διάλο (νταξει εδώ το υποσυνειδητό μου είναι εμφανώς επηρεασμένο απο τις αμερικανιές τύπου the Rock, Face Off κ.ο.κ. που έβλεπα μικρός). Κι όχι μόνο αυτό αλλά μου κάνει το αμάξι πουτάνα. Και μόλις το χω βγάλει από το συνεργείο (τρου στορι). Ε και κάπου εκεί ξύπνησα, αφου μετα το όνειρο μετατράπηκε σε μια διαφωνία μεταξύ εμου και του κοριτσιού μου (που είναι φυσικός) για το κατά πόσο τα δάχτυλα που με τόση σπουδή έχωσα στα αυτιά μου προστάτεψαν τα τύμπανα μου από την ένταση του ωστικού κύματος της έκρηξης (καμμένος το ξέρω).
Δε με πιστεύετε ε; Κι όμως ΕΙΔΑ αυτό το όνειρο ΣΗΜΕΡΑ τα ξημερώματα. Φανταστείτε το ΣΟΚ που βίωσα λοιπόν όταν σηκώθηκα το πρωι για τη δουλειά κι άκουσα στον Παπαδάκη την ώρα που πλενα το δόντι ότι έγινε αυτό που έγινε. Επεσε κάτω μασέλα, σαγόνι, μαζί με οδοντόβουρτσα. Μόνο στη μάρκα του αμαξιού έπεσα έξω ρε μουνιά. 99.9% επιτυχία. Εγώ και η Βιργηνία η Λεούση. Βέβαια μετά το σκέφτηκα λίγο καλύτερα, και κατέληξα στο εξής: Αν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι δεν υπάρχουν συμπτώσεις όπως λέει κι ο ντόκτορ ο Χάουζ, το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι αυτό: Εγω το έκανα. Για την ακρίβεια εγώ το προκάλεσα με τη δύναμη του μυαλού μου. Κάτι σα το κασιδιάρη και τις ιπτάμενες σφαλιάρες του ένα πράμα, μόνο που το δικό μου μυαλό είναι πιο δυνατό καθ΄ότι έχει φυσική υπόσταση σε αντίθεση με το δικό του που υπάρχει μόνο στη σφαίρα της φαντασίας.
Γι' αυτό αφήστε τις μαλακίες για τρομοκρατικές ενέργειες, θεωρίες συνομωσίας που εμπλέκουν την έξοδο στις αγορες με το συγκεκριμένο χτύπημα και κολοκύθια τούμπανα. Εγω το έκανα. Κατα λάθος φυσiκά. Σόρι γκάιζ, μάι μπαντ. Δε φταίω εγω που είμαι δυναμίτης!
ΥΓ: Μαλάκες πλάκα στη πλάκα λέτε να έχω υπερφυσικές ικανότητες; Λέτε να είμαι κάνα μέντιουμ; Να πανα παίξω κάνα τζόκερ ξερω γω; 3, 44, 12, 28, 32 και τζόκερ το 17. Έτσι για τη φάση...
Τι σας έλεγα ρε μουνια; Θυμάστε τι σας έλεγα το μακρινό 2011; Όχι, θυμάστε; Ε διαβάστε εδώ να θυμηθείτε κι υστερά ξαναελάτε να τα πούμε ενα χεράκι.
Τότε λοιπόν είχα μόλις ξεκινήσει να βλέπω το Χαου Αη Μετ Γιορ Μάδερ ή στα ελληνέζικα: Πως γάμησα τη μάνα σας (δυο φορές) και ψόφησε. Γιατί αυτό ήταν η σειρά κύριοι! Αυτό γαμώ τη μάνα τους. Τη γνώρισε, τηνε γάμησε κανα δυο φορές, όσες χρειαζόταν δηλαδή για να τις πετάξει τα μούλικα στη μήτρα κι ύστερα ψόφησε. Εντ οφ στορι. Δατς ολ φοουκς. Α όχι δατς νοτ ολ. Έχουμε και τη θεία Ρόμπιν με την οποία θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους σαν μια αγαπημένη οικογένεια, ο Φλώρος και τα μούλικά του. Ρε τρόμπες σεναριογράφοι, μας δουλεύετε ρε; Εμάς βρήκατε; Πήρατε συμβουλές από τον Γιάννη τον Δαλιανίδη τον σχωρεμένο ή κάτσατε και είδατε όλες τις επαναλήψεις του ρετιρέ πριν γράψετε το σενάριο; Ε δε τρώγεστε με τίποτα. ΔΕ ΤΡΩΓΕΣΤΕ ΜΕ ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ. Δηλαδή πραγματικά θα ήμουν λιγότερο απογοητευμένος αν η σειρά τελείωνε κάπως έτσι:
Α και συγνώμη για το σπόιλερ. Για το φινάλε του ρετιρέ λέω. Το άλλο να παναγαμηθει. Όποιος δεν το έχει δει ακόμα και του το "χάλασα" εγώ, άγαλμα πρέπει να μου στήσει. Κι επειδή, του πούστη, όλο και κάποιος θα υπάρχει εκει έξω που δεν το είχε δει μέχρι τώρα και παρασύρθηκε αφελώς στα δίχτυα της μαλαγανιάς μου και μόλις συνειδητοποιεί την υπηρεσία που του προσέφερα, ακουστε να δείτε πως το θέλω. Το άγαλμα. Χάλκινο (για να μη πω χρυσελεφάντινο), τουλάιστο 3 μέτρα, και σε κεντρικό σημείο. Ενα χαλκινο πουλί 3 μέτρα στο σύνταγμα λοιπον κι είμαστε ΟΚ. Παρακαλώ ανθρωπότητα, δεν κάνει τίποτα.
Και μιας και πιάσαμε εκείνη τη μακρινή ανάρτηση τι άλλο σας είχα πει ρε μουνιά; Τι άλλο σας είχα πει; Δε σας είχα πει ότι το Γκεημ οφ Θρόουνς γαμεί και σπέρνει; Τα λεγε ή δε τα λεγε ο Τρυποκάρυδος γαμώ τη καταδίκη μου;;; Κι όχι τώρα που μου το μάθατε όλοι και μου το παίζετε κυρίες. Από το ΠΡΩΤΟ φάκινγκ επεισόδιο σας έλεγα ότι είναι σειράρα. 3 χρόνια πριν μπήτσιζ. Ουτε χιψτερ να μουνα. Σε φάση: "Δις ιζ σοου τουθαουζεντηλέβεν" με γυαλί πατομπούκαλο και καρώ μαυρο-κόκκινο πουκάμισο. Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Ο Τρυποκάρυδος δίδαξε πολιτισμό, δίδαξε τηλεόραση, δίδαξε ήθος πάνω απ' όλα. Και ένα τελευταίο σχόλιο επι της σειράς αυτής. Η αναλογία βυζιών ανα επεισόδιο όπως είχα επισημάνει και τότε έμεινε σε ικανοποιητικότατο επίπεδο. Και τώρα έχει και ΔΡΑΚΟΥΣ!!! θεέ μου πόσο καλύτερο μπορεί να γίνει;;;
Αυτά για την ώρα. Αηντε μαλάκες, παρακαλάτε να γράφω πιο συχνά μπας και ξεστραβωθείτε καθόλου και γίνετε λιγάκι άνθρωποι. Α και μιας και τ'ανέφερα μάθετε λίγο μπαλίτσα. Βγάλανε καινούργιο κομμάτι οι Planet. 23 Μαΐου τα σπάμε στο Γκαγκάριν. οποιος θέλει να με γνωρίσει θα είμαι στη πρώτη σειρα και θα δαγκώνω κάγκελο. Θα φοράω κι ένα παπιγιόν που μου πήρε δώρο το κορίτσι μου. Θα έχω και κόκκινο μούσι. Αυτα. Ακούστε τώρα και ξεστραβωθείτε. Τρυποκάρυδος out!
Λοιπόν άκου να δεις πως έχει η φάση... Ώπα ώπα χαλαρώστε...Ναι ρε παιδί μου εγώ είμαι λέμε, μην κάνετε έτσι. Ρε μην ουρλιάζετε λέμε...ρε ηρεμήστε ρε...μη κλαίτε ρε βλαμμένα...ναι το ξέρω είναι απίστευτο αλλά ξανάπιασα πληκτρολόγιο στα χέρια μου, ρε χαλαρώστε μη πάθετε τίποτα...φφφφ...τίποτα, τζίφος. Κοντρόλ τι να κάνω; αυτοί εδώ έχουν τρελλαθεί...οκ, οκ το χω...Μόλις με ενημέρωσαν από το κοντρόλ ότι πάμε σε διαφημιστικό διάλειμμα για να ηρεμήσουν τα πλήθη. Επιστρέφουμε πάλι σε λίγο.
Άσχετο, αλλά σας τα 'λεγα εγώ ότι ο Τομ Ρόμπινς γαμάει, δε σας τα 'λεγα; Και συνεχίζω...
Μετανοείτε άπιστοι! Μετανοείτε γιατί θα πέσει φωτιά από τους ουρανούς να μας κάψει!
Εσείς νομίζετε τώρα ότι εγώ σας κοροϊδεύω και σας εμπαίζω. Ότι αυτό εδώ θα είναι άλλο ένα από τα περιπαιχιτκά, σατυρικά, δεικτικά και ειρωνικά κείμενα μου που με τόση επιτυχία έγω γράψει στο παρελθόν και με μεγαλοσύνη και απλοχεριά έχω δώσει στο φιλήδονο κοινό μου. Αλλά φευ! Είστε διπλά γελασμένοι αν συνεχίσετε να το πιστεύετε ακόμα και μετά το πέρας της ανάγνωσής του. Σας εγκαλώ στην τάξη λοιπόν κύριοι και σας συνιστώ να σοβαρευτείτε γιατί τα πράγματα είναι σοβαρά και πρέπει να φανούμε όλοι αντάξιοι των περιστάσεων, αλλιώς θα μας πάρει και θα μας σηκώσει.
Φίλες και φίλοι, αγαπητά μου παιδιά, όπως πολύ καλά θα θυμάστε (δεν ξεχνιούνται τέτοιες ασύλληπτες στιγμές άλλωστε) πέρσι είχα καταπιαστεί για λίγο με το κοινό πλην πιασάρικο θέμα του άγιου του βάλεντίνου (ο οποίος ήταν έλλην για όσες κι όσους δεν γνωρίζουν, να τα λέμε αυτά...ποτέ δεν ξέρεις ποιος μας διαβάζει...μην χτυπήσει κάνα αξημέρωτο βράδυ η πόρτα μου και δω κάνα πλήθος από ανεγκέφαλα φρικία με πυρσούς και τσουγκράνες....τι εννοείς δεν έχει τοπική οργάνωση η χρυσά αυγά Α.Ε. στις βρυξέλλες;....φύλαγε τον κώλο σου να χεις τον μισό) με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα αν ήμουν μετριόφρων αλλά επειδή δεν είμαι θα πω τα πράγματα με το όνομα τους: γάμησα ο μπούστης! Σας έχυσα τα μυαλά στην άσφαλτο και πέρασα από πάνω με το τρίκυκλο ποδηλατάκι μου ρίχνοντας στρακαστρούκες και σκορδάκια παράλληλα, κρατώντας ένα πούρο αβάνας στο ένα χέρι κι ένα 18άρι γουίσκι τσίβας ρήγκαλ μέ ένα παγάκι στο άλλο καθώς μια τρίπατη μουνάρα μου έπαιρνε πιπ....εεε συγνώμη παρασύρθηκα. Που είχαμε μείνει; Ναι που λέτε, αφού το περσινό το άρθρο γνώρισε τόσο μεγάλη επιτυχία λοιπόν, είπα να επαναλάβω το εγχείρημα και φέτος. Αυτήν τη φορά όμως θα επικεντρώσω στους άντρε.
